هرساله هفته آخر آذرماه به نام هفته پژوهش نامگذاري مي شود. آنچه كه از مجامع پژوهشي اعم از حوزه، دانشگاه و شركتهاي دانش بنيان مورد انتظار است، توسعه مفهوم پژوهش و عمق بخشي به طرحها و پروژهاي پژوهشي است. مسئله اي كه بيش از هرچيز ديگر توان تحقق اين مهم را دارد، رعايت اخلاق پژوهشي است. چرا كه يكي از مولفه هاي آن به كار گيري همه استعداد و مطالعه تحقيقات پيشين در عين حفظ امانت و راستي گويي است. پژوهش همچون ماراتونهاي امدادي است.در بیشتر مسابقات امدادی یک چوب امدادی در دست ورزشکاران است که پس از پایان نوبت خود آن چوب را به هم‌تیمی خود انتقال می‌دهند. 

پژوهشگر امدادي با بكارگيري مساعي و همت والا، صرف هزينه ها و عمر خود، چوب علمي را كه به پيش برده است به دست ديگر شركت كنندگان در اين مسابقه مي سپرد تا آنها نيز با تلاش خود علم را مرحله به مرحله ارتقاء دهند.

يكي از آسيبهاي جدي پژوهش در ايران تكرار مسائل با تغيير لحن و ادبيات(تحقيقات علوم انساني) و مواد آزمايشي (تحقيقات آزمايشگاهي) است. گاه محقق با مطالعه طرحهاي پژوهشي ديگران مي يابد كه حاصل پروژه، طرح و مسئله كنوني خودش چيست اما فقط با انگيزه  بالاتر بردن آمار مقالات چاپي خود دست به انتشار يافته هاي از پيش دانسته مي زند و اين يعني گم كردن خلأها، پوشاندن مشكلات و عقب ماندن علم…